-
1 drętwi|eć
impf (drętwieję, drętwiał, drętwieli) vi 1. (tracić czucie) [ręce, nogi] to become a. go numb; [kark] to stiffen (up)- drętwiał z zimna he was numb with cold- ze zmęczenia drętwieją mi nogi my legs are numb with fatigue ⇒ zdrętwieć2. (wskutek emocji) to be numb a. petrified (z czegoś with sth)- widzowie drętwieli z przerażenia the audience was a. were paralyzed by fear- drętwiał na myśl o karze he was petrified at the thought of being punished ⇒ zdrętwiećThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > drętwi|eć
См. также в других словарях:
drętwieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, drętwiećeję, drętwiećwiał, drętwiećwieli {{/stl 8}}– zdrętwieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się sztywnym, drętwym; tracić czucie, władzę w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
drętwieć — ndk III, drętwiećeję, drętwiećejesz, drętwiećej, drętwiećwiał, drętwiećwieli «tracić czucie, stawać się odrętwiałym, cierpnąć, martwieć» Drętwieć z zimna. Drętwieją komuś ręce, nogi. przen. «odczuwać strach, bać się» Drętwieć ze strachu. Drętwiał … Słownik języka polskiego
